her şey yavaş yavaş benden uzaklaşıyormuş gibi olurken, aslında tersi oluyor. ben herşeye yavaş yavaş yaklaşıyorum.

üç saatte bitiremediğim temizlik işini çok sinirlendiğim zamanlarda bir saatte ve zevkle yapmam gibi adrenalinle alakalı bir şey herhalde bu, diye düşünüyorum. inatçılığım mı kabarıyor, sinirleniyor muyum ne oluyorsa da, bedenim beni hayatın dışına itmeye çalışırken ben kendimi daha fazla içinde hissediyorum.

büyük düşünür muhittin abi, "ne olacaksa olacak kimse de engel olamayacak" demişti.

eyvallah diyorum.