23 Nisan 2013 Salı

Fakir

23 Nisan şenliklerine bir şarkı ezberleyerek hazırlandılar. Sonraki günlerde evde o güzel ve terbiye olmamış sesiyle söylediği şarkının yanına bir şey daha koydu: "Ben Mevlana olacağım." Peki, dedim elbette.

Sanmıştım ki öğretmenleri bir nevi rol dağıttı. Bizim küçük beyimiz de sema eğitimi alıyor diye "Mevlana"lık talihi ona vurdu..

Ama birkaç gün sonra şöyle dedi: "Ben çoban olacağım." Peki dedim elbette.

O zaman anladım ki giyinmek istedikleri kostümü kendileri seçiyorlar. Çobanlığı seçmesine sevindim açıkçası.

Üç gün önce ise şöyle dedi: "Ben fakir olacağım!" Öncekilerden daha heyecanlı, daha istekli. Peki dedim, elbette.

Bir tahmin yürütmem gerekmedi, kuş gibi cıvıldarken kendi anlattı her şeyi. "En iyisi fakir olmak. Fakir olanın hiçbir şeye ihtiyacı olmaz. Hem siz de diyorsunuz, fakir olabilmek önemli bir şeydir, öyle demiştin."

Sonra benden fakir kostümü istedi. Fakirlik kavramı üzerine konuştuk biraz. Bahsettiğimiz fakirliğin kostümünü bulamayınca kıyafetlerine uyduruk yamalar dikmeye karar verdik.

Oğlum 23 Nisan'da fakir olacağı için çok heyecanlı bir halde uyudu bu gece. Benimse gülümsemem dinmiyor bir türlü.. :)

1 yorum:

jora silverstone dedi ki...

güzellik geçicidir malum, anneden ve babadan oğula geçer :)