saat

zamanın çocuğuyum. hayırlı bir evlat da değilim. zaman beni yola getirmek için türlü çeşit zorlamalarda bulunuyor, cezalar veriyor bana. uslanmıyorum bir türlü. ama o yorulan biri değil. amacından sapmaz, herhangi bir şey onu oyalayamaz. usanmıyor uslanmayışımdan. vazgeçmiyor. beni yola getirmek için..

eskiden tatarlığımın bana verdiği yetkiyle burnumun dikine gitmekte hiçbir beis görmezdim. ama sonraları bazı iyi huylar edindim. sonuç hoşuma gitmeyecek de olsa doğrudan başkasını konuşmamak mesela. bir de kavga ederken bile olsa yerinde kullanılmış, "iyi" bir söz işittiğimde duyduğum saygıyı saklamama huyum var. birinin benden daha zeki, daha sabırlı, daha inançlı olduğunu görebilmekten aldığım bir keyif var. saygı duymayı iliklerime kadar hissettiğim bazı anlar..

şimdi yerimden kalkıp duvara bir saat asacağım. onu dinlemeye karar verdim. nihayet zaman emeklerinin karşılığını görebilecek belki de.