uyur, uyanmaz.

gaflet, dedikleri gibi bir uyku mudur? uyku ise nasıl bir uyumaktır o ya rabbim..

halbuki bu gece uyumadan hemen önce evlatçığım şöyle dedi: "anne, sen hiç uyumuyor gibisin. küçücük sesle 'anne' diyorum, hemen gözlerini açıyorsun."

doğduğumdan anne olduğum zamana kadar geçen süre, anne olduktan şimdiye kadar geçen süreden oldukça uzundur. bu da demek oluyor ki anne olmakta henüz yeniyim. peki hayatımın çok uzun bir zamanında ne demek olduğunu bile bilmediğim annelik sıfatım beni nasıl kapsamıştır ve her geçen gün kendisini tanımaya gayret ettiğim o büyük bilinmez sevgili çocuk nasıl hayatımda başrole geçmiştir ki bir fısıltısına dünya değiştirir halde bulunuyorum?

o kadar uzun cümleler kurmam genelde. mazur görünüz, şu an düşünüyorum.

gaflet bir uyku ise, beni o uykudan uyandıracak sesin sahibini mi yeterince önemsemiyorum yoksa o uykudan uyanmama yarayacak sıfatım mı oturmadı daha?

ah bu çok ağır oldu.