gizliajans

pazartesi, geç kaldım.
salı, hiç gitmedim.
çarşamba, geç kaldım.
perşembe, geç kalmadım. ben sisteme dahil olur olmaz sistem çöktü. yine de sistemin geri gelmesini bekledim. bekleme salonundaki koltuklardan birine oturup alper canıgüz'ün yeni çıkan kitabı gizliajans'ı okumaya başladım. bu biraz zor bir tecrübe oldu. zira etrafımdaki herkes sıkıntıdan geberiyordu. kavga edenler, oflayanlar, volta atanlar, şikayet edenler... bense kitaptan gayet memnun, ara sıra yüksek sesle gülmemek için kendimi zor tutarak okuyordum. güldüğüm zamanlardan bir kaçında -hernekadar burnuma kadar yüzümü örtüp mimiklerimi saklamaya çalıştımsa da- etrafımı kolaçan ettim, gören var mı diye. birinde bir amca bana bakıp duruyordu. ben gülüyordum. amca hayretle bakmaya devam ediyordu.. birinde de yüzümü göremese de kkk diye zor bastırdığım gülme sesi yüzünden yanımdaki kişi aklımdan bir zorum olduğunu düşünmüş olsa gerek ki kalkıp başka yere oturdu. evet aklımdan biraz zorum var ama o sırada bunun için endişelenmesine gerek yoktu. kitabın makul bir kısmını -yarısını- bitirdikten sonra oturmaktan yorulmuş da olduğum için artık geri döndüm.
cuma, geç kalmadım. sistem beni sindirdi, çökmedi. bekledim. aslında sıra ilerlerken kitabımı okumaya devam ettim. 3/2'si bitmişti ki sıra bana geldi. aç mı tok mu gitmem gerektiğini bilmediğim için her ihtimale karşı aç kalmıştım. üstüne şuncacık kanımdan 6 tüp doldurup aldı hemşiranım. üstlerine etiketler yapıştırdı, kendilerine uygun yuvalara yerleştirdi onları. ne kadar da düzenliydi. sevgili kanım.. son gayretimle hareketlerini izlerken gözümün kararmasına mani olamadım. başımın dönmesine de..
eve geldim. belki uyuyabilirdim ama kitabı bitirmeden gözüme uyku girmeyeceğini düşündüğüm için bişeyler yiyip iki fincan çayla baş ağrımı da durdurduktan sonra yine okumaya başladım.
sonuç: keşke kitabı bitirmeden uyusaymışım. neden kitabı bitirince uyuyabileceğim ihtimaline bu kadar güvendim ki? elimde hiçbir sebep de yoktu üstelik bunun için..
neyse, belki bu gece bile uyuyamayacağım.