28 Ocak 2008 Pazartesi

kalbim

kalbimi hisediyorum. şurda atıyor. derin bir nefes aldığımda çektiğim hava gidip ona çarpıyor. birden heyecanlanıp "hii!" diyecek olsam onu yutacak gibi oluyorum.

"şem'i gör ki yanmadan yandırmadı pervaneyi"


pek hoşuma gitmiyor bu incelikli taraflarım ama bu ara böyleyim niyeyse. bu yazıcıkta yanan bir şem' görüdüğümü dile getirmekten başka anlatmak istediğim bir şey yoktur. ümid ederim ki pervane olabilirim.

1 yorum:

kalanlar dedi ki...

aklımda dolanıp duran cümle
yanımda duran ama dokunamadığım hakikat
kalbimi sıkan ama atamadıklarım
baş kesdiğim ama layık olamadıklarım
ahh cancağzım ahh tek bi laf en güzellerinden
bir tek ahh
gönlümüzün şifası için, yanmak için, yakanı karşılamak için, adımız çağrılıp da duyamadıklarımız için, duyup yoldan takatsiz kaldıklarımız için, burdayım deyip hali hazır durduklarımız için ahh...


"ben kendi derdime ararken derman, kendi derdinden hasta olan nice lokmanları gördüm"