“İstemem bir gölge düşsün sevdama”

Ben kendimi orada bir yerde bıraktım. Hatırlıyorum bıraktığım yeri. Ağaçlar vardı, toprağın kokusu. Mezarlık gibi bir yerdi. Bir portal. Başka bir evrene geçiş için kullanılan mütevazi kapılar. Ben oradan geçiş yaptım. Beşiktaş sırtlarından. Portal kısa bir an için açıldı. Ölmekten beter olanlar için bir istisna. Ben kendimden orada ayrıldım. Ben orada bir el yakaladım. Yeni kendimin elini. Toprak ıslaktı. Benim katkım ise az. Yeküne bakıldığında. Benim kendime göre az değildi. Çoktu. Sonra çokları bıraktım. Sonra azları bıraktım. Sonra bırakmayı. “İstemem bir gölge düşsün sevdama.”