söz ola beri gele

Kendi kendimi kızdırdım bugün. Yok yere. Yok yer mi olur a benim kerevizim? Bir yerse orası vardır. Yoksa, yer değildir.

Ha, bir sözün sadece bir kısmı geldi aklıma. İyice köpürdüm. Tamamı gelseydi o kadar kızmazdım belki. Çünkü sözün tamamının bu benim hatırladığım kısmını yumuşatmak için kurulduğunu da düşünüyorum.

Züht ü nisa. Evet hatırlayınca alt üst olduğum şey bu. Genlerimdeki kabadayı hücrelerini harekete geçiren, yanımda kimse olmadığı için şimdi ise şükrettiğim..

Sonra saniyeler dakikaları, dakikalar saatleri kovaladı. Çok manyakça bi laf bu da. Neyse.

Sözün tamamını yeniden duydum. Bir de aferim aldım ve o aferimimle bir çuval ekmek yerim şimdi. Annemin tabiri bu çuvallı olan. Severim.