performans

bugün kırtasiyeden kızma birader aldık ahmet'le. 2 liraydı. bir lirasını o ödedi, bir lirasını ben.

eve gelince hemen oynamak istedik. kurallarını hatırlıyordum ama yine de tam emin olamadım. nerden bakarsam bakayım en az 20 senedir oynamıyorum bu oyunu.

canını sevdiğimin internet çağı. hemen açıp öğrendim. aslında bu sefer internet çağının canını çok sevmeme gerek yok. derste olduğundan şüphelenmeseydim, aklıma ilk gelen çözüm ağabeyimi arayıp ona sormaktı.

belki de bu yüzden hatıralar var. bilgilerimizi kayıt altında tutabilmek için. oyunu ağabeyimden öğrendim. ilk aklıma gelen de onu arayıp yine ondan öğrenmek oldu. halbuki bu oyunu oynamayı bilmeyen kimse yoktur neredeyse..

ne diyordum, öğrendik oyunu oynamayı güzelce ve başladık oynamaya. çok pis yenildim. hem de iltimas olsun diye hiçbir hamlede bulunmadığım halde. kahkahalarla güldük benim halime. hayırdır inşallah, oyunda olsun yahut diğer oyunda, burnum sürtüldükçe neşeleniyor muyum neyim?

sonra da kartondan saat yaptık. neden mi? çünkü performans ödevi. bilmeyenler için söyleyeyim: ilkokul birinci sınıflara verilen performans ödevi, ebeveynin beceri performansıyla çocuğun ebeveyni üzerindeki yaptırım performansını değerlendirir. şuncacık tecrübemle bunu anlayabildim ancak. yoksa bir mana veremiyorum, zaten sabahtan akşama kadar okulda olan bir çocuğun neden "evde annenle bir saat yapıp getir" emrine muhatap olduğunu :)

saat güzel oldu. hatta oğlum bitirdiğimizde, pilini nereye takacağımızı sordu. bu saat çalışmayacak dedim. çok bozuldu.

yine de hiç ellemezsek günde iki kere doğru zamanı göstereceğine eminim.