sevgilim günlük, bugün hayatımda ilk defa biri bana bayıldı.
gerçekten. öyle yanımda dururken fişi çekilmiş matrix elemanları gibi yığılıverdi. bir elimde çanta vs. olduğu için onu tek kolumla kurtarmak zorunda kaldım.
refleks ne enteresan bir şey değil mi günlükçüğüm? bir şeyler yapıyorsun ama hiç düşünmeden.. işte refleksimin gücüyle bayılan arkadaşımı merdivenlerden düşmekten kurtarıp yere yumuşak bir iniş yapmasını sağladım.
onun için korktum, üzüldüm, endişelendim ama bana bayılmasına da bayıldım.
bizim abimle oynadığımız bir bayılma oyunu vardı küçükken. aynı onun gibi oldu. belki de vaktiyle o oyunu öyle çok oynadığımız için bu gün bu kadar başarılı olabildim.
teşekkür ederim abiciğim.
2 yorum:
ehem, tabi ya, onun icin.. evet evet onun icin...
sana kucukken her ne yaptiysam seni hayatin her turlu kosuluna hazirlamak icin yapmistim. kiymetimi bil :)
ama bayilmacilik da gercekten zevkliydi, di mü dü?
ahah! ben senin kadar derin düşünemiyorum ama düşünen düşünmüş, yaptıran yaptırmış. şikayetçi değilim :)
her ne yaparsam yapayım senin kıymetini tam olarak bilemeyecek olduğumu bilmek içimde sessiz sakin bir ızdıraba sebep oluyor. kapasitem yetmiyor, anlatabiliyor muyum?
bayılmacılık hakikaten çok zevkliydi. neredeyse "din dan din dan çekilin yoldan geliyor kaptan" kadar :) biraraya gelince yine oynayalım, di mi dü?
Yorum Gönder