dün, anneler günüydü. anneme kendimiz ve abimler adına altı demet karanfil götürdüm. güzel karanfiller..
annem karanfillerini özenle yerleştirdi. eski ve çok büyük bir sürahiye. sonra balkonunda yetiştirdiği güllerden bir tane kesip, benim getirdiğim karanfillerin kısa boylularından küçük bir demet yapıp ona ekledi. sonra bana göstermemeye çalışarak -elime balkona atılacak çöpler verdi falan- bu buketi oğluma verdi, bana vermesi için.
ahmet, elimi öpüp anneler günümü kutladı. ben de ağladım. 5 yaşındaki oğlumun kendi akıl edememesiyle yaptığı davranıştan çok, yavrusunu memnun etmek isteyen annemin gayretine karşılık. neden annelerin günü var, biraz daha anladım.
takvimdeki söz: anne her durumda haklıdır. o kadar çok fedakarlık yapmış ve öyle çok sevmiştir ki.. (ülkü takvimi 11 mayıs 2008)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder