hayatımın son on günü biraz garip geçiyor. nasıl mı? hani bazı filmlerde vardı. ama şimdi hangilerinde olduğunu hatırlayamıyorum. dilimin ucunda denir ya, öyle. ama çıkmıyor, hatırlayamıyorum. herneyse, şöyle. filmde gerçekte 5-10 saniye sürecek olan bir zaman öyle yavaşlatılmış bir şekilde ekrana getirilir ki, bu bir hatta iki dakikayı bulabilir gösterilirken. hangi film olduğunu hatırlayamasam da gözümün önüne zıplayıp dökülmekte olan cam bilyeler geliyor, fıskıyeli bir havuz kenarında.
işte son on günüm aynı böyle geçiyor. aslında sadece iki en fazla üç günmüş de sılov movşın yüzünden ben bunu on gündür yaşıyormuşum gibi. tam bilmiyorum. onbeş de olabilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder