13 Ağustos 2007 Pazartesi

hoşça bak zatına kim, zübde-i âlemsin sen...

sözün ne ehemmiyetli bir şey olduğunu defaatle dinledim. bir sözle insanın kimyasının değişeceğini öğrendim. kötü sözlerin hasta edeceğini, iyi sözlerin şifa vereceğini işittim.

bu gece yaşadım. biricik ağabeyim, kardeşim yani, başlıktaki sözü söyleyip gitti.

o gittiğinde ben, henüz gitmemiş olduğu vakitteki ben değildim.

"Merdüm-i dide-i ekvan olan âdemsin sen"

Hiç yorum yok: